سه نوع اصلی دمپایی صندل چوبی ژاپنی گتا، زوری و ستتا هستند که عمدتاً با موادی که استفاده می کنند و در نتیجه راحتی آنها متمایز می شوند.
وجه اشتراک هر سه نوع، یک پایه محکم است که با یک قطعه ماده V شکل که بین انگشت شست پا و سایر انگشتان قرار می گیرد، جفت می شود و آنها را شبیه به فلیپ فلاپ می کند.
به طور سنتی، ستا راحتترین صندل ژاپنی است و میتواند طراحی آنها را به، استاد چای قرن شانزدهم، پدر مراسم چای مدرن و نماد زیباییشناسی ژاپنی برمیگرداند.
کلمه ژاپنی به معنای کفش های برفی است و گفته می شود که منعکس کننده این واقعیت است که سن نو ریکیو برای جلوگیری از مسدود شدن دندان های گتا با برف، این صندل های پهن تر و صاف تر را پوشید.
مهمترین نوآوری از نظر راحتی این است که مواد به جای چوب سخت گتا، یا نی خشن زوری سنتی، ستا با همان علف نرم و صافی که برای ساخت تشک تاتامی استفاده می شود، بافته می شود.
و اگر تا به حال با پای برهنه روی یک تشک تاتامی راه رفته باشید، می دانید که هیچ چیز بهتری وجود ندارد.
با این حال، زوری ها همه کاه خشن نیستند: این روزها راحت ترین کفش های ژاپنی شاید نونو زوری یا زوری پارچه ای باشد.
این ها اغلب برای پوشیدن در داخل خانه مانند دمپایی بافته می شدند و در اصل از تکه های پارچه باقی مانده ساخته می شدند.
دمپایی های مدرن زوری مانند این از ترکیب پلی استر پنبه ای ساخته شده اند که زیر پا بسیار نرم است اما به اندازه کافی محکم و انعطاف پذیر هستند تا کفی آن را ایجاد کنند.
کدام صندل ژاپنی را با کیمونو باید بپوشید؟پاسخ کوتاه این است که هر کدام از آن ها. پاسخ طولانی تر این است که بستگی به رسمی بودن و راحتی دارد.
در رسمی ترین موقعیت ها پوشیدن زوری رایج تر است. پوشیدن گتا در مناسبتهای سنتی و عکسبرداری با لباسهای کیمونو بیشتر است، اما راه رفتن در آنها دشوار است.
گتا چیست؟ نوع چهارم کفش ژاپنی که در اینجا به آن می پردازیم، جیکاتابی است که نه صندل است و نه به ویژه سنتی، اما بسیار ژاپنی است.